Η
υπερβολική δόση ζωής δεν οδηγεί στην ποίηση. Εντούτοις ο ποιητής είναι γέννημα μιας
τέτοιας δόσης.
Γ. Λ.
2008
20/02/2013
17/02/2013
04/02/2013
Yannis Livadas - La sonrisa del cráneo muerto
La sonrisa del cráneo muerto
Los poemas del mundo
Necesitan espacio
Para mis palabras.
Solo oro merecen
Los troqueles de los mendigos.
Por muchas lágrimas que derrames
No se te caerán los ojos.
En el poema la locura de los órganos
me conduce
El relámpago de la respiración que hace
lastre.
Y el estremecimiento.
Primer rostro el vacío.
No
nací mucho todavía.
Traducción: Mario Domínguez
Parra
Η ποίηση αποστομώνει
Εάν η ποίηση είναι «η πραγματικότητα σε
ελεύθερη μετάφραση», δηλαδή η ελεύθερη μετάφραση της πραγματικότητας· τότε δεν
μπορεί να είναι ποίηση. Η ποίηση δεν είναι απόδοση ή μεταφορά κάποιου
πράγματος, ή της πραγματικότητας, διότι στην ποίηση δεν υπάρχει εμμεσότητα,
ούτε καν εγγύτητα. Δεν επαναφέρει κάτι στην πραγματικότητα, ούτε επαναφέρεται η ίδια στην πραγματικότητα. Η ποίηση είναι οργανικό μέρος της πραγματικότητας, και όχι
μηχανισμός εντοπισμού της πραγματικότητας.
4 Φεβρουαρίου 20133
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)