Αισθητικώς

Ο Μποτιτσέλι υποφέρει στιγμιαία από τις μαζορέτες της Μπενφίκα.

Γ. Λ.
18 /12 / 2014

Ευχαριστήριο

13/12/2014

Αγαπητή Κάρεν, σε ευχαριστώ θερμά που με συμπεριέλαβες στο σύνολο της ανθολογίας «Austerity Measures» που ετοιμάζεις, για το περιοδικό Mantis. Κάθε τέτοια επιλογή αποτελεί χαρά και ικανοποίηση για κάθε έναν που καταπιάνεται με τη γραφή. Ορισμένες φορές μπορεί να αποτελέσει και καταξίωση ή αναγνώριση. Αντιλαμβάνομαι τις καλές και αγαθές σου προθέσεις και τον πραγματικό σου κόπο για τη δημιουργία αυτής της ανθολογίας. Παρόλα αυτά, μετά από σκέψη, και εφόσον εξέτασα το σκεπτικό και την ύλη αυτής ανθολογίας· πράγμα το οποίο δεν είχα πράξει ενωρίτερα, και σου ζητώ συγνώμη γι’ αυτό, πήρα την απόφαση να εξαιρέσω τον εαυτό μου από το σύνολο όσων θα εκδοθούν σε αυτό το βιβλίο.

Πέραν και υπεράνω όλων οφείλω να πράττω με βάση όσα ζω και διανοούμαι, όχι αλλιώς. Η τιμή που μου κάνεις να παρουσιαστώ στις ΗΠΑ είναι μεγάλη, όμως δεν ήμουν ούτε είμαι ποιητής εποχικός ώστε να εμπίπτω στον καθοριστικό τίτλο ο οποίος συνοδεύει και χαρακτηρίζει ιδεολογικά ή έστω πολιτικοποιημένα την εν λόγω ανθολογία. Επίσης διάβασα πολύ πρόσφατα τα ονόματα των υπολοίπων συμμετεχόντων. Ούτε αυτά είναι συμβατά ή σχετικά με την ποίηση η οποία θεωρώ πως υφίσταται στην ελληνική γλώσσα, και δη με την προοπτική της περιεχομενικής της ανανέωσης. Συνεπώς οδηγούμαι στο συμπέρασμα πως ο λόγος για τον οποίο επιλέχθηκα ήταν κάποια συμπάθεια στο πρόσωπό μου, ή κάποια καλοπροαίρετη φήμη που συνόδευσε πιθανώς το όνομά μου. Η δημιουργία μίας ανθολόγησης με πιο ανοικτά και αμιγώς ποιητικά χαρακτηριστικά, η οποία θα βασιζόταν στις όποιες χαρακτηριστικές εκφάνσεις υφίστανται σήμερα στην ελληνική ποίηση, θα μου ήταν αρεστή και θα συμμετείχα ευχαρίστως. Είναι πρέπον και σωστό, λοιπόν, στην ανθολογία του Mantis, να πάρει κάποιος άλλος τη θέση μου. 

Οι λόγοι, δηλαδή η ποίηση η οποία με οδηγεί σε ετούτη την απόφαση, είναι από καιρό δημοσιοποιημένη στα Δοκίμια Με Την Ποίηση, τα οποία σου έχω στείλει εδώ και δύο χρόνια. Εάν τους ρίξεις μία ματιά θα διευκολυνθείς ιδιαίτερα. Σε ευχαριστώ ξανά, από καρδιάς, για την τιμή που μου έκανες και για την ευγενική σου επικοινωνία. Καλή επιτυχία σε ό,τι κάνεις.

 Με εκτίμηση,

Γιάννης Λειβαδάς 

Ελλείψεως γδούπου

Ελλείψεως γδούπου, ακούστε το γδούπο του Philae τη στιγμή που αναπηδά στον κομήτη.

Γ. Λ.

22/11/2014

Μετς 2009

Υπάρχει πιο ισχυρή απόδειξη αυτισμού από την αντιγραφή; Ναι, ενός  πρωτοτύπου η αποσιώπηση.

Γ. Λ.

Μάρτιος 2009

Νοερή σημείωση

Το πιο σημαντικό προνόμιο της αγουρίδας, είναι το είδος.

Καρτιέ Λατέν

16/11/2014

Συλημένοι ως το κόκαλο

Οινοδόχος ως κτέρισμα στον αρχαίο τάφο. Κι όμως αυτό που τους εντυπωσιάζει είναι ο διάκοσμος. 

12/11/2014

Yannis Livadas - Domination

You have to be deeply dominated in order to be free. Deeply dominated; in order to originate dominating poems.

06/011/2014

Μιγέλ Λαμπορδέτα / Ελεγεία Σχεδόν (Κουκούτσι 2014)

 http://toparathyro.com/2014/11/02/%CE%BC%CE%B9%CE%B3%CE%AD%CE%BB-%CE%BB%CE%B1%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%81%CE%B4%CE%AD%CF%84%CE%B1/

Σημαντικός κάθε ποιητής που εκτελεί βαθμιαίες εξόδους από τα στάδια της γραφής. Ο Μιγέλ Λαμπορδέτα ήταν ένας απ’ αυτούς.

Συχνά ο μεταμοντερνισμός θεωρείται επέκταση του μοντερνισμού, ωστόσο η ρήξη του πρώτου με τον δεύτερο είναι μάλλον μία πιο έγκυρη τοποθέτηση, και με βάση αυτήν το έργο του Λαμπορδέτα αντιπροσωπεύει αυτή την ποιητική εξέλιξη. Παρά την επιμονή κάποιων να τον εντάσσουν στις παρυφές της υπερρεαλιστικής σχολής, ο Λαμπορδέτα παραπάνω από οτιδήποτε άλλο, ήταν προεξάρχων της μεταμοντέρνας ποίησης.

Η ποίηση του Λαμπορδέτα παρότι η απήχησή της εντός και εκτός Ισπανίας ήταν περιορισμένη, ήταν μία από τις πιο πρωτότυπες και ακτινοβόλες. Ο ποιητής της Αραγονίας ήταν ποιητής ενός κόσμου ο οποίος δεν είχε αφιχθεί ακόμη.

Σχεδόν κάθε παραφυάδα του μοντερνισμού βρήκε χώρο και ρόλο στην γραφή του, κάθε νεωτερισμός διυλίσθηκε ώστε να σχηματιστεί ο προσωπικός του, αμείλικτος, κατηφής και αποξενωμένος λόγος.

Ίσως ο πιο ευγενής από τους σαρκαστικούς ποιητές που άφησαν τα ίχνη τους στην ευρωπαϊκή λογοτεχνία, ο Λαμπορδέτα, ήταν επίσης ένας από τους, πνευματικά, ιδιαίτερα κινητικούς, ώστε να αντιπαρέλθει την τυφλή εμμένεια στις παρατηρήσεις και τις καταγραφές της συνείδησης, οι οποίες τον εικοστό αιώνα όσο προσέφεραν σημαντικό υλικό, άλλο τόσο διαδραμάτισαν αρνητικό ρόλο στην εξέλιξη της λογοτεχνίας.

Το έργο του Λαμπορδέτα ήταν ένα από πιο πρωτότυπα και συνάμα, ένα από τα πλέον παραγνωρισμένα. Το πάθος του ποιητή αναχαίτισε κάθε υπερβολή και η γλώσσα του, ακραιφνής, μοιραία και αντικοινωνική, τον ξεχώρισε τόσο πολύ από τους σύγχρονούς του, ώστε τον οδήγησε στην περιθωριοποίηση.

Ο Λαμπορδέτα παρότι επιρρεπής στην κατάθλιψη και στην παχυσαρκία, έζησε μια ανέμελη ζωή και πέθανε όντας μόλις σαράντα οκτώ χρόνων, από ανεύρυσμα αορτής.

Γιάννης Λειβαδάς

Παρίσι 01/11/2014

Εισαγωγή, μετάφραση: Κώστας Βραχνός